Σήμερα η Γωγώ, αύριο η Μαρία, τον άλλο χρόνο ο Αντρέας, πέρυσι η Άντρη, πριν τρία χρόνια ο Άγγελος… Παιδιά, που το μόνο που ήθελαν, ήταν να ζήσουν…

«Η ψυχούλα μου… Το παιδάκι μου περίμενε την ημέρα αυτή μες την χαρά, και κατέληξε σε τραγωδία. Μου έλεγε ‘’άντε μπαμπά μου να κάνουμε την επέμβαση, να δω πως είναι, να αδυνατίσω’’», εξιστορεί συντετριμμένος ο πατέρας της 14χρονης Γωγώς που ήθελε να αδυνατίσει, ώστε να σταματήσει ο εφιάλτης που ζούσε γιατί πολύ απλά κάποιοι δεν μπορούσαν να αποδεχθούν ή δεν τους δίδαξαν να αποδέχονται την διαφορετικότητα…

*****

«Σήμερα διάβασα πως έφυγε η Γωγώ 14 ετών. Η Γωγώ που δεν άντεχε την κοροϊδία για το σώμα της απ’ τους συμμαθητές της. Η Γωγώ που στα 14 της, της έμαθαν να μην αντέχει τον εαυτό της. Η Γωγώ που στα 14 της άκουσε τόσα αφόρητα που δεν ήθελε πια να "φοράει" τον εαυτό της. Η Γωγώ που πήρε απόφαση να χειρουργηθεί για να απαλλαγεί από το βάρος της. Η Γωγώ που έφυγε. Δεν πιάνει πια χώρο "η χοντρή" στην τάξη σου. Σου άδειασε την γωνιά», ήταν το εύστοχο σχόλιο της Κατερίνας Ζαρίφη, που επίσης δέχθηκε bullying για τα κιλά της…

*****

«Με κλείδωσαν μέσα σε κλουβί και μου φώναζαν τανκς, φάλαινα, δεν θα σε βγάλουμε ποτέ… Εσκέφτηκα πολλές φορές να κάμω κακό στον εαυτό μου», περιγράφει στον REPORTER η 22χρονη Ραφαέλα Αποστόλου από την Λάρνακα, η οποία στα δεκαέξι της χρόνια ζύγισε 110 κιλά, κάτι που αποτέλεσε αφορμή για να δέχεται bullying από συμμαθητές της, που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν πως όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό.

«Ο κόσμος βλέπει ένα άνθρωπο, που έχει λίγα περιττά κιλά, που δεν τον κάνει διαφορετικό, είναι άνθρωπος πάλε, σχολιάζει αυτό τον άνθρωπό, χωρίς να καταλάβει και χωρίς να μπαίνει στη θέση του για να δει πώς νιώθει όταν τον σχολιάζει. Αλλά έννεν κάτι διαφορετικό, αυτό λέω πάντα. Και να σταματήσουν να κρίνουν τους ανθρώπους επειδή έχουν πέντε, δέκα, δεκαπέντε κιλά περισσότερα. Είναι ανθρώποι, είναι ψυσιή… Αυτοκτονούν άνθρωποι, γιατί κρίνουν τους και νιώθουν άσχημα με την εξωτερική τους εμφάνιση…»

Τι πιστεύεις ότι φταίει; Η νοοτροπία μας, η έλλειψη παιδείας…;

Είναι η νοοτροπία μας, καθαρά η νοοτροπία μας. Εμάθαμε να έχουμε στα μάθκια μας πρότυπο ένα ωραίο κορμί, μια όμορφη εμφάνιση και όταν δούμε κάτι διαφορετικό αρχίζουμε και το κρίνουμε. Είναι η νοοτροπία μας καθαρά αυτό το πράγματα…

Τα μωρά δεν καταλαβαίνουν πώς μπορεί να νιώθει ένα άλλο μωρό. Σχολιάζουν χωρίς να αντιλαμβάνονται τι νιώθει μέσα του το άλλο το μωρό. Το μωρό τούτο στην Ελλάδα, πήγε να κάμει επέμβαση για να λεπτύνει… Δηλαδή που έφτασε… Άκουε κριτικές, άκουε που την σχολιάζαν, άκουε τόσα πολλά γύρω της για την εξωτερική της εμφάνιση και έφτασε σε αυτό το σημείο για να σταματήσει να ακούει όλα αυτά τα πράματα… Να σταματήσει να ακούει να την σχολιάζουν και αποφάσισε να κάνει εγχείρηση και πέθανε… Δηλαδή…

Όλα ξεκινούν από το σπίτι και την παιδία αλλά είναι και η νοοτροπία μας. Πρέπει να γίνει δουλειά στα σχολεία. Πρέπει να μαθαίνουν οι δασκάλοι και οι καθηγητές για το bullying. Από εκεί ξεκινά το bullying, από τα σχολεία…

Εμένα από το σχολείο ξεκίνησε το bullying. Με έφτασαν και μένα στο σημείο να θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου, να σκεφτώ να κάμω επέμβαση…

Σκληρά πράγματα για ένα παιδί…

Είναι τα πιο σκληρά πράγματα που έζησα ποτέ στη ζωή μου. Και θα τα κρατώ για χρόνια… Αλλά εν τούτα που με εκάμαν πιο δυνατή. Έζησα τα τζιαι μέσα σε τούτα, αντί να αυτοκτονήσω που το είχα σαν σκέψη, έγινα πιο δυνατή τζιαι ξέρω πλέον πώς να αντιλαμβάνομαι κάποια πράματα τζιαι να βγαίνω από κάθε κατάσταση. Βγήκα πιο δυνατή…

Οι γονείς;

Οι γονείς μου δεν ήξεραν τίποτα αλλά όταν τους είπα τι ζω, ήταν δίπλα μου σε όλα, σε οτιδήποτε. Ήμουν στη φάση που έλεγα τα πάντα της μάμας μου. ‘’ Μάμα είπαν μου έτσι σήμερα, μάνα είπαμε φάλαινα...’’, τζιαι ήταν πάντα δίπλα μου. Δηλαδή, αν δεν είχα τους γονείς μου να μου μιλούν, να συζητήσουμε, δεν ήξερα τι θα έκανα. Οι γονείς παίζουν το πιο σημαντικό ρόλο. Πρέπει να μιλάς τους γονείς σου. Είναι η μόνη σου βοήθεια, να μην τα αφήνεις μέσα σου και να σε πληγώνουν…

Εσύ όμως δεν μιλούσες αρχικά…

Ναι γιατί ήμουν κλειστός χαρακτήρας και αυτά που περνούσα προτιμούσα να μην τα λέω… Στην πορεία όμως, που κατάλαβα πως δεν διορθώνεται η κατάσταση, εμίλησα στους γονείς μου και ένιωσα πάρα πολλά καλά τζιαι ξεκίνησε η κατάσταση να αλλάζει, με τους γονείς μου δίπλα μου…

Έζησες πράγματα που δεν πρέπει να ζει κανένας… 

Ναι… Θυμούμαι με έκλεισαν σε ένα κλουβί, με κλείδωσαν, και εφωνάζαν μου "που εν να χάσεις τα κιλά σου, μόνο τότε θα σε φκάλουμε που δαμέσα"… Με φωνάζαν τανκς, φάλαινα και διάφορα άλλα… Ήταν 15-20 άτομα και ξεκινήσαν φωνάζαν τανκς, φάλαινα… Μπροστά που καθηγητές, ήμουν Λύκειο…

Και οι καθηγητές;

Δεν έκαναν τίποτα… Ούτε είπαν κάτι… Αδιαφορία… Και μετά από κλάμα με εβγάλαν… Επειδή έκλαια και επειδή εδέρνουμουν μέσα στο κλουβί να φκω, μόνο έτσι με εφκάλαν, αλλιώς θα ήμουν τζιμέσα ακόμα…

Και δεν έλεγες τίποτε στους δικούς σου; 

Όχι… Έφεφκα, έρκουμουν σπίτι, εκλειδώνουμουν σε ένα δωμάτιο τζιαι έκλαια… Τζιαι επαρακάλουν να μεν ξημερώσει η μέρα να πάω σχολείο…

Το σχολείο ήταν εφιάλτης για σένα…

Ναι… Ένας καθημερινώς εφιάλτης… Εφιάλτης πραγματικός… Ετζοιμούμουν τζιαι επαρακάλουν να μεν ξημερώσει…

Δέχτηκες και σωματική βία;

Κάποιες ενοχλητικές κινήσεις, δηλαδή σπρωξίματα, να με κουντούν δεξιά αριστερά και να φωνάζουν τανκς… 

Πότε αποφάσισες να πεις φτάνει;

Μετά από αυτά άλλαξα σχολείο, ελπίζοντας να αλλάξει η κατάσταση. Τελικά δεν έφταιγε ούτε το σχολείο, ούτε οι καθηγητές… Δεν έφταιγε τίποτα… Πήγα σε άλλο σχολείο και τελικά ήταν τα ίδια και χειρότερα… Από την πρώτη μου μέρα στο σχολείο, από τις πρώτες δύο ώρες, ξεκίνησε το bullying… Μετά που τζιαμέ λέω ή θα αυτοκτονήσω ή θα πάρω τη ζωή στα χέρια μου. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο… Τζιαι αποφάσισα να γίνω πιο δυνατή. Άρχισα γυμναστική, έχασα τα κιλά μου… Δυόμισι χρόνια αγώνας για να αλλάξω…

Και τα κατάφερες..

Ναι, δόξα τω Θεώ…

Τι θα έλεγες σήμερα σε αυτούς που σου έκαναν bullying, αν τους έβλεπες μπροστά σου;

Τους βλέπω μπροστά μου… Μένουμε στην ίδια γειτονιά με κάποιους, βλέπω τους μπροστά μου… Αδιαφορώ για τούτα τα άτομα. Δεν έχω όμως μίσος, ούτε κακία, ούτε τίποτα… Να είναι καλά φυσικά… Ξέρω όμως ότι τούτοι οι ανθρώποι εκάμαν με πιο δυνατή…

Σου ζήτησαν συγνώμη;

Ποτέ, όχι…

Θα ήθελες να το ακούσεις;

Και να το ακούσω και να μην τον ακούσω, εν πράματα που έγιναν… Εγώ όταν μου ζητήσουν συγνώμη, θα τους απαντήσω ευχαριστώ… Γιατί εκάμαν με πιο δυνατή… Έτσι νιώθω…

Τι θα έλεγες στα παιδιά που βιώνουν bullying;

Το κυριότερο από όλα, τα παιδιά θα πρέπει να μιλούν στους γονείς τους γιατί είναι η οικογένεια τους. Οι μόνοι άνθρωποι που μπορούν να σταθούν δίπλα τους, ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί και όχι, αλλά οι γονείς τους θα είναι εκεί. Να τους μιλούν, να το συζητούν και να μην κλείνονται στον εαυτό τους, γιατί αν κλειστούν, εχάσαν το παιχνίδι. Θα τους καταβάλει αυτό το πράμα. Και γενικά όλοι θα πρέπει να κλείνουν τα αφτιά τους, να ξέρουν πως όλοι είμαστε μοναδικοί, ξεχωριστοί και να μην τους παίρνει κάτω ο κάθε σχολιασμός και η κάθε κριτική.

Άφησες τις κακές στιγμές πίσω;

Τα άφησα πίσω μου και πραγματικά είμαι πολλά ευγνώμων που τα έζησα. Γιατί αν δεν τα ζούσα, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα…

Τι μήνυμα θα έστελνες στην κοινωνία;

Να σταματήσει να σχολιάζει όταν βλέπει κάτι διαφορετικό… Είτε είναι χρώμα, είτε κιλά, είτε εθνικότητα, είτε οτιδήποτε… Να σταματήσουμε να σχολιάζουμε οποιοδήποτε. Είμαστε όλοι ξεχωριστοί, δεν γίνεται να σχολιάζουμε τον κάθε ένα…

Θεωρείς πως ο κόσμος αυτός μπορεί να αλλάξει;

Θέλει προσπάθεια… Όλα ξεκινούν από το σχολείο… Αν γίνει κάτι στα σχολεία, ίσως αλλάξει κάτι στην κοινωνία… Τα γαλλικά στη ζωή σου, μπορεί να μην σου χρησιμεύσουν όσο θα σου χρησιμεύσει ένα μάθημα για το bullying… Θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο…

****

Πρέπει να είσαι ο εαυτός σου και όχι αυτός που θέλουν οι άλλοι.

Φρήντριχ Νίτσε, 1844-1900, Γερμανός φιλόσοφος

Πηγή Reporter.com.cy