Η σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση παιδιών είναι μία ειδεχθής εγκληματική συμπεριφορά η οποία προκαλεί μια σειρά δυσάρεστων και σκληρών επιπτώσεων τόσο στα παιδιά όσο και στο οικογενειακό τους περιβάλλον αλλά ταυτόχρονα προκαλεί συναισθήματα θυμού, αγωνίας και απογοήτευσης στους πολίτες.

Η προστασία των παιδιών και η πρόληψη της κακοποίησής τους αφορά πρώτιστα τους ενήλικες και κυρίως τους γονείς και τα πρόσωπα που βρίσκονται στον κύκλο εμπιστοσύνης κάθε παιδιού. Η πρόληψη σαφώς και είναι η σημαντικότερη επιλογή απ’ όλες όσες έχουμε στα χέρια μας για να προστατέψουμε τα παιδιά.

Οι σημαντικότεροι παίκτες σε αυτήν την προσπάθεια είναι η οικογένεια και το σχολείο, θεσμοί οι οποίοι πρέπει να παρέχουν την κατάλληλη ενημέρωση και εκπαίδευση ώστε τα παιδιά να μάθουν να αυτοπροστατεύονται, να αναγνωρίζουν κακοποιητικές συμπεριφορές και να μπορούν να διαχωρίσουν το καλό από το κακό μυστικό αφού συχνά η κακοποίηση κτίζεται στη μυστικότητα.

Αν το παιδί ξέρει ότι μπορεί να απευθυνθεί στους γονείς ή στον εκπαιδευτικό του σε περίπτωση που βιώνει κακοποίηση, τότε οι πιθανότητες να τεθεί ένα τέλος είναι μεγάλες. Τα παιδιά πρέπει να ενθαρρύνονται να συζητούν χωρίς φόβο τα προβλήματά τους με ένα έμπιστο ενήλικα ο οποίος θα τα πιστέψει και θα τα στηρίξει. Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι οι γονείς να μάθουν στα παιδιά τους από μικρή ηλικία ότι έχουν δικαίωμα να αρνηθούν να κάνουν οτιδήποτε με άλλο άτομο, ενήλικο ή ανήλικο, όταν το θεωρούν κακό ή όταν τους προκαλεί φόβο ή πόνο και τέλος, δεν πρέπει να διστάσουν να μιλήσουν στο γονέα ή σε κάποιο άλλο πρόσωπο του κύκλου εμπιστοσύνης τους αν συμβαίνει κάτι που τα κάνει να αισθάνονται άβολα ή να φοβούνται.

Αυτό ακριβώς έπραξαν κάποια από τα παιδιά που είχαν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση από τους δύο καταδικασθέντες σε 14 και 7,5 χρόνια φυλάκιση. Πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι παρά το γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε εμπλοκή αρκετών παιδιών, πολύ λίγα ήταν αυτά που απευθύνθηκαν στους γονείς τους και αποκάλυψαν την κακοποίηση.

Τα παιδιά που δεν έμειναν σιωπηλά ήταν αυτά που ουσιαστικά προστάτευσαν και όλα τα υπόλοιπα, πέραν του εαυτού τους, από την συνέχιση και την σχεδόν βέβαιη κλιμάκωση της κακοποίησης που δέχονταν από τους καταδικασθέντες.

Σημειώνεται ότι βεβαίως και η σημασία της αποκάλυψης εκ μέρους των παιδιών είναι ουσιαστικής σημασίας, αλλά ο εντοπισμός και η άμεση παρέμβαση παραμένει ευθύνη των ενηλίκων.

Παράλληλα, συγχαίρουμε τόσο το σύστημα δικαιοσύνης για τις καταδικαστικές αποφάσεις, όσο και όλους τους εμπλεκόμενους που ανέλαβαν τη διερεύνηση και τις υπηρεσίες στήριξης των παιδιών και των οικογενειών τους στα πλαίσια της λειτουργίας του Σπιτιού του Παιδιού. Συγκεκριμένα, την ειδική ανακριτική ομάδα της Αστυνομίας, τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, τις Ιατρικές Υπηρεσίες, τις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, το Υπουργείο Παιδείας, και το προσωπικό του Hope For Children.

Αν υποψιάζεσαι ότι κάποιο παιδί βιώνει σεξουαλική κακοποίηση, μπορείς να τηλεφωνήσεις στο “Hope For Children” CRC Policy Center σε 24ωρη βάση στο 1466 για να λάβεις καθοδήγηση και στήριξη ή να στείλεις μήνυμα μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας www.uncrcpc.org.cy .