Ο Γιάννης Μπέζος βρέθηκε στην εκπομπή «Τετ α τετ» του Τάσου Τρύφωνος, το απόγευμα της Κυριακής και μίλησε για τη συνεργασία του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, το #metoo, τον Πέτρο Φιλιππίδη και τον θάνατο των γονιών του, όταν βρισκόταν στη σκηνή.

Στη συνεργασία του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, σημείωσε «η Αλίκη ήθελε να ξεφύγει από όλη τη φασαρία που υπήρχε δίπλα της, αλλά δεν μπορούσε, γιατί μετά από τόσα χρόνια και τόση δύναμη, δεν γινόταν. Η Αλίκη ενσάρκωσε ένα πρότυπο το οποίο είχε ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Του έδωσε ένα χαμόγελο που το έλειπε. Είχε ανάγκη ο κόσμος από γέλιο. Το ενσάρκωσε η Αλίκη πάρα πολύ καλά αυτό, εργάστηκε πάρα πολύ σε αυτό και δεν μπορούσε να ξεφύγει. Ήταν πολύ γενναιόδωρη μαζί μου στα πρώτα μου βήματα στην υποκριτική. Η Αλίκη είχε πιο πολύ ενδιαφέρον στο παρασκήνιο, πιο πολύ από το προσκήνιο».

Για το #metoo, ο Γιάννης Μπέζος τόνισε «τα πολύ έντονα που σκάσανε δεν τα γνώριζε κάνεις και δεν θα μπορούσε και να τα γνωρίζει. Αισθάνομαι άσχημα και αμήχανα αλλά υπάρχει μία συμπεριφορά που υπήρχε και θα συνεχίσει, η οποία για εμένα είναι απαράδεκτη. Πολλές φορές είναι απαξιωτική, υπάρχει μια κατάχρηση της θέσης που έχεις. Το μεγάλο στοίχημα είναι το πως φέρεσαι στους αδύναμους. Δεν ξέρω αν αυτοί οι ηθοποιοί που έχουν κατηγορηθεί, θα έχουν μία δεύτερη ευκαιρία, εγώ θα ήθελα να έχουν γιατί πιστεύω ότι όλοι πρέπει να έχουν. Εγώ θα υπερασπιστώ τα θύματα αλλά από την άλλη δεν μπορώ να καταδικάζω τους πάντες».

Ο αγαπημένος ηθοποιός αναφέρθηκε στον Πέτρο Φιλιππίδη, δηλώνοντας «στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και ακόμα στεναχωριέμαι. Από την άλλη δεν μπορώ να δικαιολογήσω αυτές τις στάσεις. Δεν θέλει και πολύ να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο. Είμαστε όλοι, με έναν τρόπο, εκτεθειμένοι σε αυτά, σε αυτή τη δουλειά κυρίως που είναι τόσο λαμπερή και πολλές φορές μπορεί να σε κυνηγάνε δαίμονες. Είναι προσωπική υπόθεση αυτή του καθενός και δεν μπορώ να μπω μέσα στην ψυχή του Πέτρου, ούτε μπορώ να κάνω τον κριτή. Αλλά θα έπρεπε να έχει κάνει την αυτοκριτική του εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ήδη πληρώνει το τίμημά του. Εγώ δεν μπορώ συγχωρήσω κανέναν, αλλά ούτε και να καταδικάσω κανέναν».