Στο παπούτσι που βρίσκεται στο τραπέζι υπάρχει ένα πέλμα και δύο επιγονατίδες. Αυτός είναι ο πατέρας σου ο οποίος πολέμησε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και δολοφονήθηκε στην Κύπρο από τους Τούρκους, οι οποίοι τον πέταξαν σε ένα από τα δύο πηγάδια στο Ορνίθι. Και ύστερα, σου είπαν ότι τον ξέθαψαν μαζί με άλλους περίπου 70 κατοίκους της Άσσιας και τον πέταξαν στο σκυβαλότοπο Δικώμου, ο οποίος διαμορφώθηκε σε πάρκο και τώρα πολεμάς με σκοπό να διενεργηθούν εκσκαφές για να βρεθεί στη βρομιά όπου τον έριξαν, να καθαρίσεις τα οστά του και να τον θάψεις ως άνθρωπο και όχι σαν σκυλί. Τόσα πολλά ζητάς!

Ο λόγος για τον Κυριάκο Λεοντίου Χατζηχριστούδια, έναν από τους πέντε Αμερικανούς πολίτες οι οποίοι δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους το 1974. Η κόρη του Μαρία Λεοντίου ήταν τότε πέντε χρονών και θυμάται την ημέρα που τους οδήγησαν στην πλατεία του χωριού όπου διαχώρισαν τους άνδρες από τα γυναικόπαιδα. Θυμάται ότι καθ' οδόν είχε νεκρούς. Θυμάται τον πατέρα της να δείχνει το αμερικανικό διαβατήριο στους Τούρκους στρατιώτες οι οποίοι το αγνόησαν. Θυμάται πως όταν άρχισαν να του δένουν τα χέρια έδωσε το διαβατήριο στην μητέρα της το οποίο έχουν μέχρι και σήμερα. Θυμάται, απλώς θυμάται...

«Ήμουν πέντε χρονών αλλά όλες οι εικόνες του πολέμου αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου σαν ταινία. Έμεινε ο φόβος, έμεινε η εικόνα να δένουν τα χέρια του πατέρα σου, να σε τραβούν…». 

Μια ιστορία, μια ταινία χωρίς ευτυχές τέλος, στην οποία δεν έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Είναι πολύ τραγικό, λέει η Μαρία Λεοντίου, να βρίσκουμε ομαδικούς τάφους και να παραδίδουμε στις οικογένειες μόνο μερικά οστά, κάτι το οποίο θεωρώ ασέβεια και κοροϊδία και προς τους ίδιους τους αγνοούμενους. Δεν μιλώ μόνο για τους Ασσιώτες αλλά για όλες τις περιπτώσεις ομαδικών τάφων, προσθέτει η κ. Λεοντίου.

Όπως εξηγεί, οι απορίες και η αντίδραση της ίδιας και άλλων Ασσιωτών ξεκίνησαν όταν πήγαν στο ανθρωπολογικό εργαστήρι και διαπίστωσαν ότι κάποια οστά που δεν είχαν ταυτοποιηθεί ήταν μεγαλύτερου μεγέθους από αυτά που είχαν παραδώσει στις οικογένειες. Κατόπιν πιέσεων δικών μας παραδέχτηκαν ότι το πρόβλημα δεν ήταν ότι δεν μπορούσαν να ταυτοποιήσουν τα οστά αλλά το κόστος ταυτοποίησης, λέει η κ. Λεοντίου. 

«Αυτός ήταν τελικά ο λόγος που δεν ταυτοποιούν τα οστά και προσωπικά είμαι πολύ θυμωμένη και πάρα πολύ απογοητευμένη, διότι εξακολουθούν να μας κοροϊδεύουν, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον υπουργό και τη Βουλή και πάει λέγοντας», λέει η κ. Λεοντίου, η οποία προσθέτει: Στο τέλος τι ζητάμε; Και για τι κόστος μιλάμε, όταν η όλη διαδικασία εκτιμάται ότι θα κοστίσει περίπου €1 εκατ;

Πηγή: philenews.com